woensdag 23 maart 2016

Wisselen.

Camperwissel.

Ja, de camper is ingeruild op een andere. Hoe komt dat zo? Vorig jaar maakte ik eens een terloopse opmerking tegen Ina, toen we onderweg weer eens aan de kant moesten op een van de smalle stukken hier in het district bij het ontmoeten van een vrachtwagen.
Die opmerking was dat de volgende camper voor mij best kleiner mocht zijn, zodat het manoeuvreren wat handiger zou zijn.

De Challenger op Ford Transit basis beviel verder prima qua rijden en indeling, en zou 4 jaar worden in april. De auto was bijna één jaar oud toen we die kochten, en had 6500 km op de teller. Na 3 seizoenen door ons gebruikt te zijn stond de teller nu op bijna 40.000 km.
Die camper kan in principe nog jaren mee, maar we hadden wat kleine ergernissen tijdens gebruik. Waar dat aan lag? Aan ons waarschijnlijk? We kunnen het slecht hebben als iets niet werkt zoals het zou moeten, ook al is het maar een raampje dat slecht sluit na openen, of een dakluikje dat niet wil, of een garageluik dat moeilijk gaat doen zonder goede reden. Bij aanschaf kwamen we erachter dat Challenger een Frans fabricaat is, en zelf ben ik helemaal geen "francofiel", de meeste in Frankrijk gemaakte spullen ben ik geen fan van. Een paar slechte ervaringen met Renault auto's heeft dat niet verbeterd.......Er zijn uitzonderingen, op fietsgebied onder andere.

Ina reageerde zeer positief op die opmerking, en dat zette de zaak wat in eerder in gang dan ik zelf  gedacht had. Het idee was een kampeerbus, met ongeveer dezelfde indeling als de Challenger, maar dan van Duits fabricaat, wat iets degelijker zou moeten zijn dan de Franse makelij.
Via wat speurwerk op het net vonden we een dealer in Stavanger die dat soort campers importeert in Noorwegen en gingen daar vorig jaar september even rondkijken.
Wat resulteerde in aanschaf van een Pössl Roadcruiser, een geheel nieuwe deze keer, zodat we alle opties en dus ook de kleur zelf konden bepalen.
Qua grootte was de Challenger 6,78 m lang en 2,30 m breed, de Pössl is 6,36 m lang en 2,05 m breed, geen groot verschil misschien, maar zeker de breedte wil veel zeggen op onze wegen!
Levering werd verwacht rond Pasen 2016, dus toen we al op 11 maart gebeld werden dat de camper klaar voor levering was dat een  leuke verrassing!
Dat hield in dat er een vroeg uitstapje gepland werd om de "oude" camper te gaan omwisselen voor de nieuwe.

We vertrokken op maandag 14 maart zodoende richting Stavanger, zouden voorbij rijden en overnachten op "ons" plaatsje aan het oude kerkhofje aan de kust bij Varhaug en de camper ophalen op 15 maart, om daarna weer naar huis te rijden, want ik moest nog een nachtdienst gaan draaien.

Wachten in verband met wegwerkzaamheden tussen Lofthus en Børve.

Sandvinvatnet bij Odda.(boven en onder)


Op weg richting Haugesund.

Op de veerboot Årsvagen-Mortavika, de zomerwielen liggen op het dak.

Ja de camper staat gereed! Maar eerst nog een nachtje slapen......

Hier aan de kust bij Varhaug.
 Na de overnachting rijden we terug naar de dealer, en regelen de overschrijving en dergelijke, krijgen een uitgebreide introductie in de nieuwe camper en kunnen dan de spullen van de oude in de nieuwe gaan overladen. Daarna rijden we door Stavanger weer richting veerpont om huiswaarts te gaan.


Voorgereden voor  de introductie.


Binnenin.

Langs achter gezien, de zomerwielen liggen in de "garage".

Luifel demonstratie.

De familie Manhave neemt z'n intrek.......



Gelijk ontspannen zitten op de terugweg........

De boot ligt al te wachten.

Nog even "goedkoop" volgooien op Knapphus........

Nog sneeuw genoeg langs de E-134.......

Op Lofthus even stoppen, de camper is weer al vuil van de thuisreis.
 Ina filmt het laatste stukje richting Kinsarvik en tot aan huis, krijgen jullie een beetje een  indruk van de "prima" wegen hier...........





Voor de nieuwe "stal".

En binnen.......
Nou nog even alles een beetje plaatsen binnenin en dan een proefritje gaan maken met een overnachting, dat zal waarschijnlijk in het Paasweekend worden. Als het weer een beetje redelijk is tenminste.............Als het eruit ziet zoals op de onderstaande foto gaat het wel goed komen......






Tot zover!

Groeten, Adri.

zaterdag 5 maart 2016

Vrije middag.

Wat doe je dan?

Niet zo moeilijk, als het goed weer is een eindje fietsen! Dat deed ik ook op vrijdagmiddag, Ina zou gaan werken, dus ik ging een eindje fietsen.
Cabrio rijden, want de temperatuur was +7 ºC en er was geen neerslag gemeld.
Nu ook weer eens naar een plaats waar ik al een tijd niet geweest was, Låtefoss, de dubbele waterval zuidelijk van Odda. Mooi ritje, heen en weer 115 km, gelijk een goede duurtraining.
Pas na de beklimming vanuit Odda centrum tot boven bij Vasstun stop ik even om een foto te maken van het uitzicht over Sandvinvatnet, het meer zuidelijk van Odda.

Sandvinvatnet. 

 Daarna rijd ik verder Oddadalen in, richting Sandvin. Vlak voor Sandvin is het begin van het meer nog deels bevroren, en een paar grote watervogels gaan net vanaf het ijs het water in. De afstand is vrij groot, dus ik zie niet goed of het ganzen of zwanen zijn.

Ganzen of zwanen?


 Na deze korte  fotostop gaat het verder het dal in, langs de rivier, die nog rijkelijk voor zien is van ijsschotsen.





 Ook na deze korte stop gaat het verder, nu rechtstreeks naar de waterval. Wegrijdend van huis leek er al een zweempje voorjaar in de lucht te hangen, maar nu rijd ik rechtstreeks de winter weer binnen.
De temperatuur zakt voelbaar, en dat geeft het lichtbord vlak voor de waterval ook aan.


Lucht 3 ºC, weg 2 ºC,
 De watervallen zijn in elk seizoen mooi om te zien, in de winter zie je als extraatje de  ijsformaties bij de watervallen.


Bij Låtefoss.

Richting zuiden, rechts komt nog een waterval omlaag.

Deze dus.........
 Met een stukje "levend" beeld:



 Nu nog een foto van de ijsmassa bij de rechter waterval en dan weer huiswaarts.




 En ook een klein stukje film:




BOB op de parking, nog sneeuw genoeg hier!
Daarna gaat het rechtstreeks naar huis, foto's neem ik niet meer onderweg, die weg is bij m'n volgers ondertussen net zo bekend als bij mezelf.......
Stoppen doe ik nog wel, de bekende "oudemannenstop".
Hoe dat bij een ander gaat weet ik niet, maar meestal ben ik na een paar uur buiten in dit soort temperaturen geen "grote jongen" meer. Bij een stop pluk je dan op hoop van zegen een stuk verschrompeld vel van tussen het textiel en laat de natuur z'n gang gaan. Als je dan geluk hebt laat je het op de goede plaats lopen, anders plas je gewoon in je broek.............
Voor wie het zich afvraagt, tot nu toe heb ik het geluk aan m'n zijde gehad......☺
Tot zover deze verhandeling over Winter Plassen Voor Oudere Jongeren.......  ;-))

Groeten, Adri.

dinsdag 1 maart 2016

Weer eens in de krant.

Kilometers.

Mooi aantal kilometers gereden in februari, denk ik toch, voor een wintermaand in Noorwegen.
Op 19 februari waren er al 900 km afgelegd in 13 dagen, daar zijn nog 315 km bijgekomen in 7 gefietste dagen, wat het totaal voor februari op 1215 km bracht.
Ook vandaag nog een kort ritje kunnen doen, slechts een  goede 30 km, maar het is lekker om even buiten geweest te zijn. De weervoorspellers hadden het weer eens bij het rechte eind, wind en sneeuw werd voorspeld en dat klopt helemaal. Vanmorgen kon het nog net, nu is de wind aangetrokken tot 5 Beaufort en er vliegt regelmatig een mengsel van sneeuw en fijne hagel tegen de ruiten, geen fijn fietsweer dus!
Morgen zou hetzelfde weerbeeld geven, ik zie wel. De maand is  nog lang, er zal vast nog wel gefietst worden in maart!

Krant.

Zoals de titel al aangeeft, BOB trok weer eens de aandacht en kwam nog eens in de krant.
Op 17 februari begon mijn vrije week, maar 's middags moest ik naar een ingeplande werkvergadering, en het was goed weer, dus ging ik natuurlijk met de fiets. Dat je om een vergadering van 2 uur bij te wonen tussen de 2 en 3 uur moet fietsen maakt niets uit, ik wilde toch fietsen die dag, dus dan sla je 2 vliegen in één klap.

Tijdens de eerste klim stopt een auto die me passeerde 100 meter verder en een man springt eruit met een camera. Enthousiast begint hij foto's te schieten en gaat daarbij gewoon midden op de weg staan zonder op eventueel verkeer te letten.
Gebeurd wel vaker dat iemand foto's maakt, maar dan meestal met een mobieltelefoon vanuit een rijdende auto.
Even later komt de auto voorbij gereden en gaat de bocht om.
Als ik de bocht omkom staat dezelfde man alweer te  wachten en begint weer op dezelfde manier foto's te maken.
Zoveel enthousiasme is niet normaal, even stoppen en informeren of hij iets te  vragen heeft.
De man stelt zich voor als  Rune Sævig, journalist bij Bergens Tidene, een van de kranten gevestigd in Bergen. Na een kort gesprek vraagt hij mijn telefoonnummer en zegt me te zullen bellen om wat vragen te stellen.
Dat doet hij op 29 februari, en verteld me dat er op 1 maart een foto met een korte tekst in de krant komt.
Die publicatie heb ik ingescand en staat hieronder.



Stelt verder niet veel voor natuurlijk, maar het is wel aardig, en mooi meegenomen dat het deze keer een grotere krant is, dan weten meer mensen wat ze tegenkomen als ze in "BOB" territorium rond gaan rijden.
Het stukje tekst hoef ik niet te vertalen, dat spreekt haast voor zich.

Tot zover,

Groeten, Adri.